Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

1:10 : Αγάπη στίς στιγμές.


Καλησπέρα. Μερικές φορές ζεις κάποια πράγματα χωρίς να τα έχεις υπολογίσει. Σαν μικρές ωρολογιακές βόμβες που έχει τοποθετήσει η ζωή και σου σκάνε σε ανύποπτο χρόνο. Έτσι έρχονται και τα άτομα στην ζωή μας. Αρχίζεις να δένεσαι. Αρχίζεις να δημιουργείς ένα δέσιμο μαζί τους και αρχίζεις να νιώθεις πράγματα. Είναι τόσο όμορφα αυτά που νιώθεις και ζεις που δεν σε νοιάζει το μετά. Καταλαβαίνεις για τι ακριβώς άτομα σου μιλώ. Αν κάτι το ζεις και το αγγίζεις και το φιλάς έστω και για λίγο μετά αισθάνεσαι πιο όμορφα. Αυτή είναι η άποψη μου. Όταν κάποιος άνθρωπος είναι έστω και για λίγο στην ζωή σου πρέπει να νιώθεις καλά για αυτό και όχι άσχημα. Γιατί ακόμα και αν τελειώσει αυτή η γνωριμία θα ξέρεις πως για λίγο ήταν στην αγκαλιά σου, ένιωθε το φιλί σου και σε ήθελε. Σε ήθελε τόσο και στο έδειχνε έμπρακτα.  Πιστεύω στην αγάπη. Η αγάπη είναι ατελείωτη. Έτσι πρέπει να είναι. Αγαπάς κάποιον άνθρωπο οπού και να είσαι. Ακόμα και αν φύγεις, εσύ θα ξέρεις πως αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο. Ότι και αν γίνει θα τον αγαπάς. Η αγάπη δεν χάνεται.. Η επαφή λιγοστεύει αλλά η μνήμη μας πάντα θυμάται τι αγάπησε και πόσο. Επομένως, αν η αγάπη ήταν έντονη και όμορφη θα την θυμάσαι πάντα ότι και να κανείς, οπού και αν πας, όπως και αν επιλέξεις να ζήσεις. Αγάπες της ζωής, αναμνήσεις ενός μυαλού, κινητήριες δυνάμεις μιας ζωής. Μιας ζωής που έρχεται για λίγο και μετά κόβεται. Μην τρομάζεις. Έτσι γίνεται πάντα. Όπως ξαφνικά γεννιόμαστε, έτσι ξαφνικά φεύγουμε. Γι’αυτό πρέπει να αγαπάμε. Γιατί ότι υλικό και αν αφήσουμε πίσω τίποτα δεν μπορεί να αναπληρώσει αυτή την αγάπη. Παραμιλάω? Ίσως. Ονειροπόλος? Πολύ, και περήφανος για αυτό. Άλλωστε το γνωρίζεις καλά. Καληνύχτα άγνωστε μου. Αγάπη να έχεις στην ζωή σου.
στερεότυπα μου, έτσι τ'όνομά μου δεν ξαν'άκουσα.

1 σχόλιο: