Moments N01

Απλά ένα βίντεο για να έρθετε μαζί μου μία βόλτα στην φθινοπωρινή Κέρκυρα. Enjoy!

Μάσκες. Μία ταινία μικρού μήκους που αγάπησα.

Άκρως δημιουργικό ήταν το τελευταίο 6μηνό. Έβαλα την σκέψη, αυτό που με προβληματίζει και στα πλαίσια μιας εργασίας δημιούργησα την ταινία μικρού μήκους Μάσκες. Η ταινία πραγματεύεται τον καθημερινό ρόλο που παίζει ο καθένας στην ζωή του. Το προσωπείο που χρησιμοποιεί για να κρύβει τον εαυτό του. Τον ευθραστό πολλές φορές εαυτό του. Μία μουντή καθημερινότητα που έρχεται να ταράξει η αλήθεια. Είναι η πρώτη μου προσπάθεια σε ταινία οπότε ελπίζω να σας αρέσει. Θα σας την παραθέσω παρακάτω.

Σε έναν κόσμο, όχι πολύ μακριά από τον δικό μας, υπάρχουν άνθρωποι που φορούν μάσκες. Καθημερινά, αδιάκοπα χωρίς να αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί. Δουλεύουν, παλεύουν και «ζουν» τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουν να αντιδράσουν. Τι γίνεται όμως όταν κάτι πολύ όμορφο και συνάμα σοκαριστικό συμβαίνει; Ο ήρωας μας θα πετάξει την μάσκα για να κυνηγήσει τα όνειρα του ή θα μείνει πάντα δέσμιος μιας ζωής χωρίς ενδιαφέρον; 

Μουσικά Κομμάτια

• Νατάσσα Μποφίλιου -- Ο Γλάρος

• Alan Silvestri - Forrest Gump theme

12:01 Σκόρπιες Σκέψεις

Χαθήκαμε έτσι δεν είναι; Όχι μόνο εμείς εδώ αλλά και αυτοί εκεί έξω. Όλοι κάτι ψάχνουν μανιωδώς αλλά τίποτα. Τζίφος. Ακόμα και όταν το βρίσκουν ανακαλύπτουν ότι τους λείπει κάτι άλλο. Αυτός ο κύκλος τελειωμό δεν έχει. Γιατί να είμαστε τόσο άπληστοι και τόσο απροκάλυπτα εγωιστές; Κανείς δεν ξέρει. Περίεργη η ψυχή του ανθρώπου. Όχι ότι αυτό είναι κακό. Αυτές οι περιέργειες και αυτά τα ελαττώματα μας μας φτιάχνουν, μας δημιουργούν και μας προωθούν ως οντότητες. Μέσα από τα κακά, μέσα από τα καλά, μέσα από τις προδοσίες καταφέρνουμε και επιβιώνουμε. Μερικές φορές μάλιστα μας κάνει και καλό. Η λαϊκή ρύση πάθε για να μάθεις ισχύει 100%. Αν δεν πέσεις χίλιες φορές κάτω δεν πρόκειται να μάθεις μία. Αλλά ακόμα και να μάθεις γιατί πάλι πέφτουμε στις παγίδες; Θέλουμε και βασανιζόμαστε. Δεν μιλάω γενικά μην παρεξηγηθώ. Μιλώ για τις ανθρώπινες σχέσεις. To λάθος ορισμένες φορές είναι τόσο γλυκό που το επαναλαμβάνουμε και το επαναλαμβάνουμε και πληγωνόμαστε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Σαν το κόψιμο του γυαλιού. Τόσο γλυκά μα τόσο αιχμηρά. Σκόρπιες σκέψεις. Ένα βράδυ με καλή μουσική και συναισθήματα πολλά. Αυτά για σήμερα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα ξένε μου. 

και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις.

12:51 Ρίσκο

Καλησπέρα. Περίεργη καλησπέρα. Μια καλησπέρα για όλους εμάς που πικραθήκαμε αυτό το καλοκαίρι. Πολλά πράγματα αλλάζουν. Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος λέει ο σοφός λαός μας και δεν φαίνεται να έχει άδικο. Πολλά πράγματα τελειώνουν και άλλα αρχίζουν. Πονάμε και πέφτουμε κάτω αλλά κάτι μυστήριο μας σηκώνει και μας λέει συνέχισε. Συνέχισε και κάνε κάτι για την ζωή που έχεις. Εκμεταλλεύσου την και πήγαινε την στα άκρα. Μόνο έτσι αξίζει να την ζεις. Να μην χάνεις και να μην συμβιβάζεσαι ούτε λεπτό. Κανείς δεν λέει πως είναι εύκολο αλλά αν δεν χαμογελάσεις στην ζωή λίγο δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Κάπου εδώ μπαίνει ο παράγοντας ρίσκο. Κατά πόσο ρισκάρουμε στην ζωή μας; Ιδού η απορία. Ρισκάρουμε και βάζουμε άτομα στην ζωή μας. Τι γίνεται όταν μένεις μόνος; Όταν δεν έχεις τίποτα να βασιστείς και να πιστέψεις; Εκεί φίλε μου δεν ξέρω τι ακριβώς κάνεις. Υποθέτω πως συνεχίζεις να ρισκάρεις. Μοιάζει σαν το καζίνο. Μπορεί να απογοητεύεσαι όταν η μπίλια δεν πέφτει στο χρώμα σου αλλά πάντα πιστεύεις ότι η τύχη θα στα φέρει καλά. Συνεχίζεις να χαλάς τις μάρκες σου. Όμως η ερώτηση είναι οι μάρκες της ζωής τελειώνουν ποτέ ή θα ρισκάρουμε και θα συνεχίζουμε να ρισκάρουμε μέχρι να τελειώσει η ζωή μας; Πότε θα δικαιωθούμε για την προσπάθεια μας και πότε θα ανταμειφθούμε; Όλα φθείρονται και σε όλα επέρχεται ο θάνατος και το τέλος. Ένας μικρός θάνατος που ίσως να γεννά ζωή. Όρεξη για συνέχεια. Όπως πολύ εύστοχα είπε μία φίλη ακόμα και αν η ταινία είναι μάπα θέλεις να δεις πως θα καταλήξει. Έτσι και εμείς έχουμε την περιέργεια να δούμε που θα μας οδηγήσει η ζωή και τα ρίσκα μας. Μερικές φορές εύχομαι όλα να μην ήταν ρευστά. Να ήταν σταθερά και τίποτα να μην τα κλόνιζε. Αλλά δυστυχώς δεν πραγματοποιούνται όλες οι ευχές μας. Αν αυτή η ευχή έβγαινε αληθινή τότε το έργο δεν θα είχε πλοκή και θα βαριόμασταν. Χωρίς πλοκή δεν υπάρχει ενδιαφέρον και χωρίς ενδιαφέρον δεν υπάρχει όρεξη για συνέχεια. Άρα σοφά τα πράγματα είναι ρευστά. Αυτά λοιπόν είχε να σου πει μία ψυχή που ίσως έχασε σχεδόν όλες τις μάρκες του σε ένα μεγάλο στοίχημα. Αλλά θα συνεχίσει να ζει και να αναπνέει. Καληνύχτα άγνωστε μου.

je suis malade

1:16 Οι σταγόνες της βροχής...

Φωτογράφος Νίκος Οικονομόπουλος.

Ωραίο πράγμα η βροχή. Σε ταξιδεύει μέσω της γλυκιάς μελαγχολίας που σου προκαλεί όταν την βλέπεις να πέφτει άδοξα στους δρόμους των πόλεων, και όχι μόνο. Χιλιάδες στάλες, δάκρυα ίσως ανθρώπων μόνων μέσα σε διαμερίσματα απρόσωπων πόλεων που τρώνε σιγά σιγά την ψυχή μας. Αποσβολωμένοι μένουμε να χαζεύουμε μαριονέτες να κουνιούνται στην τηλεόραση άσκοπα ή μήπως με πλάνο? Ένα πλάνο σχεδιασμένο εναντίον μας. Όμως ποιος το βλέπει? Τα συναισθήματα? Που πήγαν αυτά? Τα παρέσυρε μαζί της η βροχή ή μήπως τα θάψαμε βαθιά μέσα μας? Μας καταντήσανε ίσως αλλά αυτό δεν μας κάνει λιγότερο υπευθύνους. «Μην αφήσετε κανέναν να σας πάρει την ανθρωπιά σας» άκουσα και πιο ταιριαστό πράγμα από αυτό δεν θα μπορούσε να γραφτεί. Ένας στίχος, μια ευχή για όλους εμάς που δείχνουμε παραδομένοι σε ότι συμβαίνει. Ας ξυπνήσουμε από τον λήθαργο μας και από το όνειρο μας. Ώρα να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο στις ζωές μας για το μέλλον μας. Όχι για να σώσουμε απλά το τομάρι μας αλλά για σώσουμε την ψυχή μας. Δύσκολο αλλά καμία προσπάθεια δεν σκότωσε ποτέ κανέναν. Τι έχουμε άλλωστε να χάσουμε? Δεν πρόκειται να βγάλω την ουρά μου έξω. Όλοι μαζί ας διώξουμε την μιζέρια, όσο μπορούμε, από την ψυχή μας, και ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε. Ας αγαπήσουμε και ας προχωρήσουμε για το καλύτερο με την ελπίδα στην ψυχή. Χαζά λόγια ή σοφίες? Δεν έχει νόημα. Το μόνο ξέρω και θα πω είναι ότι αν ξαναρχίσουμε να αισθανόμαστε και να αγαπάμε θα αλλάξουν πολλά σε αυτόν τον περίεργο και σκληρό κόσμο. Αντίο άγνωστε μου.

Η αλήθεια της ποίησης: part une.

Πόση αλήθεια μπορεί να χωρέσει σε 5 στίχους του κορυφαίου δημιουργού Ντίνου Χριστιανόπουλου;

το φιλί
ενώνει πιο πολύ
απ'το κορμί
γι'αυτό το απογεύγουν
οι πιο πολλοί. 

Καθώς και το υπέροχο ποίημα " Ενός Λεπτού Σιγή" που τα λέει όλα..

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας
,ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

 

Ραδιόφωνο.

Κάθε Σαββατοκύριακο από τις 3 το μεσημέρι μέχρι και τις 5 παρεούλα. Ελάτε να γνωριστούμε.

       Listen Live: http://www.onradio.gr/player.php?id=182