Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

18:17 : Φαντάσματα του παρελθόντος.

Περίεργα πλάσματα εμείς οι άνθρωποι. Εκεί που νομίζουμε ότι κλείνουμε μια ιστορία αυτή να ξεπήδα μπροστά σου. Ακριβώς μπροστά στα μάτια σου βρίσκεται αυτό για το όποιο έκλαψες τόσο πολύ. Κάπου είχα διαβάσει πως ο οργανισμός αντιδρά όταν βλέπει κάτι που ξέρει ότι θα του κάνει κακό η του είχε κάνει κακό στο παρελθόν. Άραγε αυτό συμβαίνει όταν βλέπουμε έναν τέτοιο άνθρωπο η είναι το συναίσθημα που έχει ριζώσει βαθιά μέσα στην κάρδια? Απάντηση σε αυτό πιστεύω δεν θα καταφέρω να δώσω ποτέ. Είμαστε περίεργα πλάσματα θαρρώ. Εκτος από περίεργα και πεισματάρικα. Εκεί όμως που νομίζουμε πως το έχουμε ξεχάσει επανέρχεται. Το θέμα όμως είναι να μην ξανά κατρακυλήσεις στον ίδιο βούρκο που με μόχθο κατάφερες να βγεις. Γιατί πάλεψες σκληρά για να βγεις από εκεί. Είναι δύσκολο να ξεριζώσεις κάτι από μέσα σου από την στιγμή που το θεωρείς τμήμα σου και αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας σου. Είναι πάντα δύσκολο και οδυνηρό όμως όσο όμορφη και αν είναι η αγάπη από την στιγμή που δεν είναι αμοιβαία παύει να είναι όμορφη. Γίνεται άσχημη και σκοτεινή. Τόσο σκοτεινή που πλέον δεν μπορείς να διακρίνεις από που είναι η έξοδος και έτσι άβουλα μένεις εκεί άπραγος και απλά κοιτάς. Το έχεις νιώσει το ξέρω. Όλοι μας. Όμως πρέπει να το αντιμετωπίζουμε. Αλλιώς δεν ζούμε.  Αυτά είχα να σου πω. Αντίο άγνωστε.

 come as you are.

2 σχόλια:

  1. δε γίνεται να το διάβασα αυτό ΤΩΡΑ.πόσες συμπτώσεις να αντέξω;
    τέλος πάντων,τα λες ωραία.και ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι έχεα μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι όμως δύσκολο να αφήσεις πίσω κάτι που σε ανέβασε ψηλά..Ακόμη και αν τώρα σε κάνει να σέρνεσαι στα πατώματα..Και αν τα βιώνεις και τα δύο για πρώτη φορά, ακόμη πιο δύσκολο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή