Χτες το βράδυ ονειρεύτηκα. Είδα ένα υπέροχο, πανέμορφο και φωτεινό όνειρο. Ζούσα σε μια κοινωνία χωρίς μίσος και διαχωριστικές γραμμές. Όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι επειδή νοιάζονταν για τον άλλον. Έλεγαν ο ένας στον άλλον σ’αγαπω, και το εννοούσαν. Ήταν τόσο όμορφα όλα. Το περίεργο σε εκείνη την όμορφη κοινωνία ήταν το κακό και ο εγωισμός. Όποιος ήταν εγωιστής και κακός ήταν στο περιθώριο και ζούσε στο σκοτάδι του μισούς. Ήταν ένα πραγματικό όνειρο. Μόλις ξύπνησα συνειδητοποίησα πως όλα ήταν ένα όνειρο και απογοητευτικά. Γιατί να πληγώνουμε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ? Τι έχουμε να χωρίσουμε? Τον αέρα που αναπνέουμε ή την απέραντη γαλάζια θάλασσα? Απογοητευτικά αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πως εάν η αλλαγή δεν είναι εσωτερική και αν δεν αρχίσει από έμενα ποτέ δεν θα καταφέρει να αλλάξει την συνολική εικόνα της κοινωνίας. Η επανάσταση πρέπει να είναι πρώτα εσωτερική. Επαναπροσδιόρισε τις αξίες και ζήσε με αγάπη. Γιατί μονό εκεί ο άνθρωπος βρίσκει την πραγματική του ανθρωπιά. Στην αγάπη. Ξεσηκώσου Άγνωστε και άλλαξε αυτό που σε ενοχλεί. Μπορείς. Καληνύχτα και σκέψου το.
My name is Billy
It's my birthday, you're invited to my party down the hall
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου