Άγχος. Πολύ Άγχος Ρε Συ. Το Βλέπεις Και Εσύ Ε? Σου Καταστρέφει Την Ζωή. Πολύ Γρήγορη Ζωή Που Έχει Τόσες Απαιτήσεις. Τόσες Απαιτήσεις. Ακούς Από Παιδία Της Ηλικίας Μου Φράσεις Που Αρμόζουν Σε Μεγάλους Ανθρώπους. Δεν Αντέχω. Κουράστηκα. Δεν Έχω Χρόνο Για Τον Εαυτό Μου. Όλα Αυτά Είναι Στο Μυαλό Μας Και Μας Κάνουν Την Ζωή Τόσο Ανθυγιεινή. Δεν Βγάζω Την Ουρά Μου Απ’εξω. Μην Νομίζεις. Και Εγώ Τα Ιδία Κάνω Και Χειρότερα. Πιστεύω Πως Αγχωνόμαστε Για Να Ικανοποιήσουμε Τους Άλλους. Να Συναγωνιστούμε Τους Άλλους. Οι Άλλοι. Οι Άλλοι. Τα Πάντα Οι Άλλοι. Τα Πάντα Για Τους Άλλους. Όλοι Λίγο Πολύ Το Σκαφτόμαστε. Και Αν Δεν Είσαι Μέσα Σε Αυτούς Τότε Σε Θαυμάζω. Αυτή Η Σκέψη Μαζί Με Το Άγχος Που Σου Προκαλεί Είναι Δεσμά Που Σε Αποτρέπουν Από Το Να Ζεις Όπως Πραγματικά Θες Εσύ. Δεν Είμαι Τις Άποψης Κάνω Ότι Γουστάρω. Κάνουμε Ότι Γουστάρουμε Στα Όρια Του Επιτρεπτού. Του Μέτρου. Γιατί Όσοι Κάνουν Πράγματα Που Είναι Εκτος Μέτρου Είναι Άνθρωποι Που Είναι Μονοί Και Ζητούν Την Επιβεβαίωση Από Τους Άλλους. Προκαλούν Γιατί Θέλουν Να Είναι Το Κέντρο Έστω Και Για Λίγο. Ποιος Ξέρει? Αυτά Είχα Να Πω. Η Ώρα 11 Και 36. Ήρθε Η Ώρα Να Φύγω. Αντίο Άγνωστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου